۱)     پرچ : یکی از وسایل بسیار قدیمی برای اتصالات سازه های فولادی است. در کشورهای اروپایی و آمریکایی سازه هایی به تعداد طبقات زیاد ، سازه های صنعتی ، مخازن نفت ، پل های فولادی و … با اتصالات پرچی ساخته شده اند. با پیشرفت فن جوشکاری و نیز تولید پیچ های پرمقاومت در حال حاضر استفاده از پرچ در اجرای سازه های فولادی تقریباَ منسوخ شده است.

۲)     جوش: اتصال اعضای سازه به کمک حرارت و ذوب شدن موضعی و یکپارچه کردن مصالح به یکدیگر را فن جوشکاری می نامند. معمولاَ برای ساخت قطعات فلزی در کارخانه از فن جوشکاری استفاده می کنند.
۳)     پیچ ومهره : امروزه استفاده از پیچ به عنوان یک وسیله ی اتصال مناسب و قابل اطمینان در ساخت و اجرای سازه های فولادی بسیار رایج ومتداول گردیده است. باتوجه به اینکه عموماَ در ساخت و تولید پیچ ها از فولادهای مخصوص با عملیات ویژه استفاده می کنند وهمچنین مصالح پیچ ها دارای مقاومت گسیختگی به مراتب بالاتر از فولادهای ساختمانی معمولی می باشند ، دست یابی به پیچ های پرمقاومت و باکیفیت افق های روشنی در بهبود عملکرد اتصالات فولادی فراهم آورده است .
Bolt  به پیچی گفته می شود که به همراه مهره به کار رود . به دو شکل زیر موجود است.
انواع رزوه:
بیش از ۱۰۰ نوع رزوه از لحاظ هندسی و ابعادی موجود است که آشنایی با ۱۰ نوع آن ها نیاز های مهندسی را براورده می نماید.
اتصالات مکانیکی نظیر پیچ ها (bolt & stud bolt)  دارای رزوه خارجی هستند و مهره ها و سوراخ های رزوه شده دارای رزوه داخلی هستند.
رزوه از سه قسمت ریشه ، قله و پهلو تشکیل شده است.

زاویه معمول هر رزوه در سیستم متریک ۶۰ درجه است.

درجه بندی پیچ ها:
درجه بندی استحکام در سیستم متریک  property class  نامیده می شود و در این سیستم عدد قبل از اعشار معرف یک درصد حداقل استحکام کششی بر حسب مگا پاسکال بوده و عدد بعد از اعشار ده برابر نسبت استحکام تسلیم به استحکام کششی است .
در شکل زیر نسبت استحکام تسلیم به نهایی پیچ ۸٫۸ و ۱۰٫۹ مقایسه شده است.
تنش تسلیم پیچ ۸٫۸ معادل ۶۴۰ مگا پاسکال و تنش نهایی آن ۸۰۰ است که نسبت آن ها ۸۰% است.
تنش تسلیم پیچ ۱۰٫۹ معادل ۹۰۰ مگا پاسکال و تنش نهایی آن ۱۰۰۰ است که نسبت آن ها ۹۰% است.